Ostatnio jakoś trafiam na wiele "dwutorowych powieści", gdzie akcja dzieje się kiedyś i teraz... "Powieść bez O" jest zgrabnie napisana, misternie posplatana i naprawdę ciekawie się czyta. Szkoda, że jest to kolejny przykład, gdy "mniej znaczy więcej"... Ogólnie do całości nie mogę się przyczepić, ale ostatnie 2 strony to jakaś masakra - nie mam pojęcia skąd pomysł, żeby nagle na sam koniec potraktować czytelnika jako idiotę i dosłownie wytłumaczyć mu, co by było gdyby... Byłam w szoku. Poza tą niesmaczną końcówką, to bardzo polecam, zwłaszcza na wakacje :).
