Piękne zdjęcia, czarno-białe filmy mają w sobie coś wyjątkowego. Świetna scenografia i scenariusz zbudowany z wielu cudownych elemencików. "- Jak było z tym ojcem? - Pomylił mnie z matką, więc nożem wytłumaczyłam mu różnicę. Nie martw się, żyje." Albo scena nagrywania dźwięku do filmu i wiele wiele innych. Dobra muzyka, interesujący wątek zespołu folklorystycznego. Dobrze zagrane - Kot i Kulesza świetni jak zawsze. Najwspanialsze są niedopowiedzenia, wiadomości, które przesyła reżyser za pomocą obrazów i scen... Sama historia hmmm... trochę banalna, ale czy miłość można pokazać niebanalnie? Ale też trochę prawdziwa, muszę przyznać, że trochę ze swoich własnych dramatów tam znalazłam ;). Film dobry, ale cóż, nie wiem czy po "Idzie" można zrobić coś lepszego... Tak czy siak polecam, bo warto.
