Bardzo wzruszający film, a jednocześnie bardzo dobry. Reżyserowi udało się ominąć mieliznę patetyzmu szerokim łukiem ;).
Za pomocą bardzo dobrych i przemyślanych zdjęć pokazał drogę jaką przeszedł Stephen Hawking od czasów studiów, kiedy ujawniła się jego choroba aż po dzień dzisiejszy. W łagodny sposób (tzn z użyciem poczucia humoru, a nie pokazując drastyczne sceny) reżyser pokazał postępującą chorobę i jej wpływ na całą rodzinę. Niesamowite jest to, że facet przestał się ruszać, nie mógł już mówić, ale nie stracił poczucia humoru!!! Szacun! Po takim filmie nie można nie wziąć się w garść i nie ogarnąć swojego życia... Nie można nie docenić jak mamy dobrze...
Bardzo ciekawie pokazane jest małżeństwo Hawkinga, kolejne fazy. Właściwie to historia tego związku jest osią filmu, w pewnym sensie wszystko się wokół niej kręci. Ale nie jest to bynajmniej łzawy melodramat czy komedia romantyczna. Świetnie zmontowany, świetne zdjęcia i bardzo dobra gra dwojga głównych aktorów. W dodatku mimo, że film trwa prawie 2 godzniny, nie skróciłabym go ani o minutę ;)!!!
Bardzo, bardzo polecam!!!!
