Hmmmm... Mam bardzo mieszane uczucia. Z jednej strony jak zauważył mąż bardzo realistyczny i autentyczny film, dość dobrze zagrany (oprócz synka i rodziców dziewczyny) i nakręcony... Ale z drugiej strony niezbyt przepadam za babraniem się w ludzkiej żałości, cierpieniu i nieszczęściu... A już w ogóle nie mam współczucia dla tych, którzy sami na własne życzenie pakują się w złe sytuacje prowadzące do jeszcze gorszych....
Poza tym, potrzeba wolności, czasu i miejsca dla siebie potrzebą wolności, ale jak masz dziecko to musisz być za nie odpowiedzialny... I mówię to ja, której naprawdę baardzo daleko do matki Polki ;). Smutny film o niespełnionym życiu. Taki sobie.
PS. A gdy osoba, której nie chciałbyś spotkać już nigdy w życiu, siedzi w kinie 2 miejsca obok ciebie to znaczy, że najwyższy czas się w=ewakuować z tej wioski ;).
