Kolejna część trylogii. Znowu świetnie napisana. Bardzo podoba mi się, że książki Miłoszewskiego są proste. Mam na myśli to, że po 1 nie ma okrucieństwa i zupełnie niepotrzebnych ton krwi i flaków na wierzchu, a po 2 nie ma jakichś udziwnień. One są takie jakie powinny być. Proste nie znaczy prostackie. Są inteligentne, a jenocześnie lekkie, łatwe i przyjemne, ale w jak najlepszym znaczeniu :). Teodora z jednej strony lubimy, a z drugiej nas wkurza, ale jest dość prawdziwy. Oczywiście nie zgadłam, kto był mordercą - szcun dla autora. Rewelacja na wakacje lub po stresującym dniu.
Ah i wczoraj Andrius był w ramach Festiwalu Filmu Polskiego w kinie na filmie nakręconym na podstawie książki haha:D
