Takie trochę mikrostudium przypadku. Tak właściwie to każdy z nas mógłby być głównym bohaterem tej książki, ale trafiło na Grzesia, który ma tak samo popapraną rodzinkę jak każdy z nas, dokonał życiowych wyborów jak każdy z nas, ma jakąś tam karierę jak każdy z nas i młodzieńczą, wyidealizowaną słodko-gorzką miłość...
Świetnie się czyta, jak zawsze, język Karpowicza giętki i żywy, wyśmienity:).
Najbardziej niesamowite jest zakończenie, ostatnie dwie strony zwalają z nóg i dodają książce nierealnej realności;). Książka jakby autobiograficzna, ale takąż być nie może;).
Bardzo polecam:)!
